O Sagradong Pusong puspos ng pag-ibig

Pakinggan ang awit nitong aking bibig,

Hayaang sa mundo’y kumalat marinig

Awit ng papuri ng munti kong tinig.

 

O Pusong sagana sa awa at habag

Sa lahat ng tao – higit sa mahirap,

Kinakalinga Mo’t pag-ibig ay wagas

Inihahanay Mo sa mga mapapalad.

 

Pahintulutan Mong sa langit dumatal

Itong pagpupuri sa Ngalan mong Banal,

Mula sa putikan at mabahong kanal

Itong aking puso ay nagsusumigaw.

Pupurihin Kita laging aawitan

Hanggang ang puso Mo ay aking makamtan,

Sa mga biyaya’y pasasalamatan

Sa mga gawa Mong kabanal-banalan.

 

Dito sa ‘ming piling ay may isang tao

Pag-ibig sa Iyo’y wagas at totoo,

Sa api at dukha kalinga n’ya’y husto

Payak kung mamuhay, ngalan ay Franciso.

 

Tulad ng Iyong puso kanya ri’y sugatan

Dulot ng tuligsa sa Inang Simbahan,

Ngunit siya’y handang puso’y maligiran

Ng tinik na dala ng mga kaaway.

 

Si Papa Franciso’y buhày na halimbawa

Ng awa at habag, pag-ibig sa kapuwa,

Pagtatanging lubos sa aba at dukha

Di matatawara’t laging ginagawa.

 

Isang hamon sa aking nasa paghuhubog

Kung paanong puso ay isukong lubos,

Sa pusong sugatan ni Hesus na Diyos

Paanong itutulad, paanong isusunod?

 

Ang isang paraan na dapat tularan

Kay Papa Franciscong naging panuntuan,

Mahalin ang lahat – mahirap, mayaman

Tanda ng pag-ibig ng Diyos na mahal.